60 + 8

jueves, 26 de marzo de 2009

 

Me resulta curioso comprobar como a veces se me saltan los resortes de eso que hace que me mantenga controlada, lo que sea que me obliga a ser así o que hace que me sienta así, falsamente claro, aún cuando no soy una persona demasiado impulsiva, mejor dicho, no sé en qué momento dejé de serlo.
No puedo evitar que mi sentido común..., mis miedos..., aparezcan casi a la vez que mis instintos, pero, como decía, curioso como a veces mi yo más visceral gana la batalla y me nubla la razón, positivamente en algunos casos, en otros no tanto.
La bipolaridad que todos tenemos y sufrimos, en mayor o menor medida, "mi doble yo", hace que me sienta mejor cuando van unidos y se ponen de acuerdo, o que me machaquen hasta lo más profundo de mi ser cuando deciden declararse en guerra.
Si la teoría es tan fácil y tan clara.. por qué la práctica se complica tanto??

Buscamos una canción...??

Me apetece esto...



Moby - Porcelain

In my dreams I'm dying all the time
As I wake its kaleidoscopic mind
I never meant to hurt you
I never meant to lie
So this is goodbye
This is goodbye
Tell the truth you never wanted me
Tell me

In my dreams I'm jealous all the time
As I wake I'm going out of my mind
Going out of my mind

P.d. Siempre he sentido debilidad por el sonido del piano...

5 comentarios:

.Patata dijo...

Creo que nos la pasamos luchando con ése yo interno que sale como oveja negra: siempre inorportuno e imprudente.. acompañado con la fila de sentimientos insaludables, pero infaltables (ja! ¡desgraciados!).

El punto es querer con cariño a ése otro yo, porque forma parte del que sí mostramos a diario... "autoaceptación" se llama eso.

No pudiste haber encontrado una canción más apropiada! Se la dedica la oveja negra interna a la oveja que exhibimos xDD

p.D.: Es una de mis rpeferidas. Abrazos negriblancos.

^lunatika que entiende^ dijo...

Suele pasar...
La teoría nos la sabemos de memoria en todos los aspectos... La práctica, siempre es más difícil... Más aun si no lo "practicamos mucho"

Un besote!!

Any_Porter dijo...

Bueno... A veces puedes apagar el botoncito del control y simplemente hacer lo que deseas... Otras veces eso es peor que dejarse controlar y olvidarte de seguir avanzando. Personalmente, soy de las que apagan esa voz controladora siempre que pueden. Prefiero mil veces arrepentirme de comerme la pared de enfrente que de no haber intentado saltarla (alguna vez me ha pasado... xD). Pero no por ello voy a dejar de intentarlo. Por favor, no más contradicciones, ya me llega con lo contradictoria que soy por dentro, como para tener que preocuparme de desear actuar de dos formas distintas. Me niego. Yo siempre adelante.

A mí también me enamora el piano... Aunque admito que prefiero el sonido de un violín.

"Moza de aldea de ideas tortas,
¡Abre as portas ó amor deseado!
¡Abre as portas... que te están esperando!
¡Ábreas! Que tes o corazón namorado."

Xuro polo máis sagrado que a escollín pola primeira estrofa... Non lera as últimas dúas ata que non as tiven que escribir... E non é ningunha indirecta. Só me pareceu precioso o de comparar o corazón namorado cunha pedra que non se quere decatar de que non é tan dura como aparenta. Non, non é unha indirecta. Sabes que contigo non uso esas cousas. Se cho teño que dicir, dígocho directamente: "quero que te namores de mín".

Máis biquiños para o almacén. E se se enche, no canto dun almacén igual me dá por construirche un castelo... ¿Apetéceche reinar?

atenea dijo...

Todo tiene su cara y su dorso, anverso-reverso, interior-exterior, delante-detrás, positivo-negativo, masculino-femenino...etc. De esta forma, lo sepamos ver o no, cada pro tiene su contra y viceversa. Nada podría existir sin su opuesto respectivo.

Un beso

Vaughan dijo...

Mira que me gustaría tener la Caja de Pandora con los casos prácticos de esa teoría tan bien estudiada... bueno y para resolver tantas cosas... Quizás la práctica se complique porque somos complicadas? Me hago esa pregunta tantas veces.... Pero es una característica del ser humano, al menos eso dicen.... “animales racionales y complejos” aunque ya sabemos que la teoría muchas veces, falla.... ( muchas muchas)
La estabilidad es difícil de conseguir porque la vida no deja de ser un mar que nos va moviendo según el vaivén de las olas, según el mar esté en calma, en tempestad, haya marea baja, marea alta... Tenemos tantos estímulos a lo largo de un día, y ya no decir de varios, que es difícil mantener siempre “el barco a flote”.

En fin, que como estoy de mente espesa y también tengo la razón algo nublada, y no precisamente por ingesta de alcohol o sustancias varias ;) no se me ocurre otra cosa que decirte que aquí estamos pa lo que haga falta... (pa hablar con un yo, con otro, o con los dos si hace falta ;)
Pd. Gracias.
Pd. 2 . Me gusta la canción
Un abrazo fuerte Nono. Besosssss